Ο γραμματέας του ΕΕΚ (Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα), συγγραφέας και διανοούμενος,Σάββας Μιχαήλ,βρέθηκε στα στούντιο της ΕΡΤopen για μία απολαυστική συζήτηση.

— Να σταματήσουν οι επιθέσεις της Τουρκίας στους Κούρδους

— Να φύγουν οι ιμπεριαλιστές από την Συρία

— Καμία εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο

— Κάτω τα μνημόνια, να αποτρέψουμε μια αντιδημοκρατική αναδίπλωση στη χώρα μας

Αντιπολεμική Συγκέντρωση και Διαδήλωση, Τετάρτη 2 Μάρτη, 18:00 Προπύλαια 

Με πρόσχημα τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 12ης Φλεβάρη —και αφού τις απέδωσε βιαστικά και ψεύτικα στο PKK και στο YPG, δηλαδή στους Κούρδους της Τουρκίας και της Συρίας— η Τουρκία έχει εντείνει τον πόλεμο ενάντια στους Κούρδους της Ν.Α. Τουρκίας και ταυτόχρονα έχει αρχίσει να βομβαρδίζει τους Κούρδους της Συρίας, προετοιμαζόμενη για μια στρατιωτική επέμβαση στη Συρία. Μια τέτοια επέμβαση κινδυνεύει να κλιμακώσει τον πόλεμο όχι μόνο στη Συρία αλλά και στην ευρύτερη περιοχή.

Η πρόσφατη κατάπαυση πυρός (ούτε καν εκεχειρία) των αντιμαχόμενων πλευρών που συμφωνήθηκε μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας (και που δεν περιλαμβάνει τις επιθέσεις ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος και τους τζιχαντιστές της Αλ Νούσρα), είναι ένα προσωρινό διάλλειμα που, όπως συμβαίνει συνήθως, θα καταλήξει σε μια ακόμη πιο επικίνδυνη κλιμάκωση του πολέμου. Αυτή η κατάπαυση πυρός συμφωνήθηκε γιατί οι δυνάμεις του δικτάτορα Άσαντ, υποβοηθούμενες από την ρωσική αεροπορία, τους πολεμιστές της Χεζμπολάχ του Λιβάνου και τους Φρουρούς της Επανάστασης του Ιράν, προελαύνανε στρατιωτικά, βρισκόμενες ένα βήμα πριν την πλήρη κυριαρχία τους στο σημαντικότερο τμήμα της Συρίας. Ταυτόχρονα οι νίκες του YPG (των ένοπλων πολιτοφυλακών των Κούρδων της Συρίας) απέναντι στους τζιχαντιστές και το Ισλαμικό Κράτος, τους έδιναν την δυνατότητα να ενοποιήσουν την διασπασμένη περιοχή τους στη Β. Συρία, δημιουργώντας τη «Ροτζάβα», το ντε φάκτο ανεξάρτητο Κουρδιστάν στην Βόρεια Συρία.

Η προέλαση των δυνάμεων του Άσαντ και η προοπτική ενοποίησης και δημιουργίας ενός ανεξάρτητου Συριακού Κουρδιστάν αποτελούν μια ήττα της πολιτικής Ερντογάν, που βλέπει όχι μόνο να καταρρέουν τα σχέδιά του για «ήπια τουρκική κυριαρχία» στη Μέση Ανατολή και γενικότερα στον μουσουλμανικό κόσμο αλλά, ακόμη χειρότερα, να μεταστρέφονται στο ακριβώς αντίθετο, δηλαδή στον διαμελισμό της Τουρκίας. Γι’ αυτό εδώ και μήνες ο Ερντογάν και η τούρκικη μπουρζουαζία έχουν ξεκινήσει επιθέσεις απέναντι σε αριστερές οργανώσεις και αγωνιστές, έχουν αποδυθεί σ’ έναν ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον του PKK και των Κούρδων στην Ν.Α. Τουρκία (βομβαρδίζοντας και πολιορκώντας ολόκληρες πόλεις, δολοφονώντας και συλλαμβάνοντας κ.ά.), ενώ συνεχίζουν την υποστήριξη με κάθε τρόπο του Ισλαμικού Κράτους μαζί με τη Σαουδική Αραβία και τα εμιράτα του Κόλπου. Είναι λοιπόν προφανές ότι μόλις σταματήσει η εύθραυστη κατάπαυση του πυρός, αν βέβαια ισχύσει, η Τουρκία θα είναι λίγο πολύ αναγκασμένη να επέμβει στη Συρία για να προστατέψει τα συμφέροντά της.

Αλλά αν ο Ερντογάν και η τούρκικη μπουρζουαζία φαίνεται να είναι οι μεγάλοι χαμένοι, αυτό δεν σημαίνει ότι και οι ιμπεριαλιστές, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, βρίσκονται σε καλύτερη θέση. Πριν λίγους μήνες, με την επικείμενη κατάρρευση και των τελευταίων εστιών του καθεστώτος του Άσαντ είχαν θεωρήσει ότι είχαν ξεμπερδέψει με τους Ρώσους (και έμμεσα με τους Κινέζους) αλλά και με το Ιράν και τη λιβανέζικη Χεζμπολάχ. Σήμερα η κατάσταση έχει αντιστραφεί και είναι πλέον υποχρεωμένοι να παζαρέψουν (και μάλιστα από δυσμενή θέση) με τη Ρωσία μια πολιτική συμφωνία για τον διαμελισμό της Συρίας, όπως ακριβώς και στην Ουκρανία. Αυτό είναι κάτι που δεν πρόκειται να ανεχθούν και θα επιχειρήσουν να αντιστρέψουν πλήρως με την πρώτη ευκαιρία. Γι’ αυτό και οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές, πρωτοστατούντων των Γερμανών ιμπεριαλιστών, με πρόσχημα τον έλεγχο των προσφυγικών ροών, έχουν ενισχύσει την Νατοϊκή ναυτική παρουσία στο Αιγαίο με την συνδρομή της ελεεινής κυβέρνησης του Τσίπρα, προσπαθώντας να κυριαρχήσουν στο Αιγαίο, αποκλείοντας τους Ρώσους και αρχίζοντας ταυτόχρονα την περικύκλωση της Συρίας, για μια νέα ενδεχόμενη επίθεση.

Η κυβέρνηση Τσίπρα, έχοντας υποταχθεί πλήρως στους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, εφαρμόζει το 3οΜνημόνιο, προσπαθώντας να ξεπεράσει τους κοινωνικούς αγώνες ενάντια στο βάρβαρο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο. Ταυτόχρονα, άβουλη και έρμαιο των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, παρακολουθεί το κλείσιμο των συνόρων και τον εγκλωβισμό των προσφύγων και μεταναστών στη χώρα μας, και την ίδια στιγμή μας εντάσσει ολοένα και περισσότερο μέσα στους σχεδιασμούς των Αμερικάνων και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, μας βυθίζει ολοένα και περισσότερο στη δίνη του πολέμου. Μάλλον είναι αδύνατο να μπορέσει να σταθεί με τόσες προδοσίες και μέσα στις κολοσσιαίες συγκρούσεις της ευρύτερης περιοχής. Έτσι φαίνεται να στρώνει τον δρόμο προς μια αιφνίδια αντιδημοκρατική αναδίπλωση στη χώρα μας, προς μια λύση είτε με μια «δυναμική» παρέμβαση των κρατικών μηχανισμών, είτε με μια πολιτική κυβέρνηση των «Μένουμε Ευρώπη», αμφότερες υπό την εποπτεία του στρατού, ώστε να εφαρμοστεί απρόσκοπτα το 3ο Μνημόνιο αλλά και για να αποτελέσει η χώρα μας το εφαλτήριο του ΝΑΤΟ για την επέμβασή του στην περιοχή (Συρία, Λιβύη κ.ά.).

Απέναντι σε αυτά τα σχέδια της κυβέρνησης του Τσίπρα, της αντιπολίτευσης των «Μένουμε Ευρώπη», της ελληνικής αστικής τάξης αλλά και των ευρωπαίων και αμερικανών ιμπεριαλιστών, θα πρέπει να αντιταχθούμε και να παλέψουμε:

α) Να μην επιτρέψουμε την ψήφιση του ασφαλιστικού, να καταρρίψουμε στην πράξη το 3ο Μνημόνιο. Να τσακίσουμε κάθε απόπειρα των «Μένουμε Ευρώπη» να σηκώσουν κεφάλι.

γ) Να υποδεχθούμε και να αγκαλιάσουμε τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα της Συρίας, του Ιράκ, του Αφγανιστάν κ.ά., που λόγω της πολεμικής καταστροφής των χωρών τους από τους ιμπεριαλιστές, αναγκάζονται να μεταναστεύσουν, ακριβώς όπως αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν 250.000 Έλληνες νέοι μετά την οικονομική καταστροφή της χώρας μας. Δεν κινδυνεύουμε από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες αλλά από την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τους «Μένουμε Ευρώπη», την ελληνική αστική τάξη, τους Ευρωπαίους και Αμερικανούς ιμπεριαλιστές

δ) Να διώξουμε κάθε πλοίο, κάθε στράτευμα, κάθε στρατιωτική βάση, να σταματήσουμε κάθε βοήθεια προς τους ιμπεριαλιστές του ΝΑΤΟ.

ε) Απέναντι στην καταστροφή και τον παραλογισμό των Μνημονίων, στα σχέδια αντιδημοκρατικής αναδίπλωσης, ρατσισμού και συμμετοχής στην νατοϊκή εκστρατεία, απέναντι στην επικίνδυνη κλιμάκωση του πολέμου στη Συρία, να αγωνιστούμε για μια Κυβέρνηση των Εργαζομένων.



ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΔΙΕΘΝΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ




okde

Η ΕΡΤopen είναι εδώ!
Συνεχίζουμε στους 106,7 στα FM στην Αττική.
Καθώς και μέσω του διαδικτυακού ραδιοφώνου της ertopen.com .
Επίσης, το πρόγραμμά μας αναμεταδίδεται από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3 στη Βοιωτία, τη Φωκίδα, και την Βόρεια Πελοπόννησο και από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Εργατικού Κέντρου της Εύβοιας στους 96,5 με το παρακάτω πρόγραμμα:


Ραδιοφωνικό Πρόγραμμα Παρασκευή 26-2-2016 02.00-08.00   Μουσικές και ενημερωτικές εκπομπές



Η ΕΡΤopen ανοιχτή ως παράθυρο στην κοινωνία !
ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ

"Είναι εξευτελιστικό η Ελλάδα να εφαρμόζει τις αυθαίρετες μνημονιακές εντολές των Βρυξελλών και οι «εταίροι» μας να παραβιάζουν το ευρωπαϊκό δίκαιο για το προσφυγικό σε βάρος μας"

Ο Α. Αλαβάνος, σε συνέντευξή του στην ΕΡΤopen και απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις για το προσφυγικό, μεταξύ άλλων ανάφερε και τα εξής:

«Η Ευρωπαϊκή Ένωση και σε ένα ακόμα τομέα εκτός της οικονομίας αποδεικνύει, με πολύ πικρό τρόπο και έντονα αισθητό στην Ελλάδα, τον επικίνδυνο προσανατολισμό, την πλήρη ανικανότητά και την ανικανότητά της να συγκροτήσει μια υπεύθυνη, δίκαιη και δημοκρατική κοινή πολιτική: στο προσφυγικό. Όσες και όσοι έχουν την άποψη ότι «με την παρουσία μας στους θεσμούς της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μπορεί να υποφέρουμε από τις εξοντωτικές συνθήκες των μνημονιακών προγραμμάτων, τουλάχιστον όμως έχουμε εξασφαλισμένη την γεωστρατηγική μας ασφάλεια», ας το ξανασκεφτούν. Ας δουν ότι ακριβώς η ανερμάτιστη πολιτική των Βρυξελλών βαθμιαία ρίχνει και την Ελλάδα μέσα στη δίνη της γεωστρατηγικής κρίσης στη Συρία, το Ιράκ μέχρι και το απόμακρο Αφγανιστάν. Οι αρνητικές συνέπειες των διάφορων επικίνδυνων και αποδιοργανωμένων πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη χώρα μας μάλιστα αρχίζουν να συμπλέκονται και να αλληλοτροφοδοτούντια, όπως δείχνουν η εμπλοκή της πορείας των προσφύγων με τα μπλόκα από τον δίκαιο αγώνα των αγροτών στις εθνικές οδούς ή οι πιθανές επιπτώσεις στον τουρισμό των νησιών λόγω των σκηνών που προβάλλουν όλα τα μέσα ενημέρωσης παγκοσμίως σε μια χώρα που η τουριστική προσέλευση προσφέρει μια ανάσα στην διαλυμένη από τα ευρωπαϊκά μνημόνια οικονομία της.

Ασφαλώς η Ελλάδα ως χώρα δεν φέρει καμμία ευθύνη για αυτή την ασυγκράτητη κίνηση πληθυσμών από την Ανατολή προς τη Δύση. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ όμως φέρει ασυγχώρητες ευθύνες για την προχειρότητα και κυρίως την ασυγχώρητη καθυστέρηση αντιμετώπισης του προσφυγικού κύματος. Η εξέλιξη είχε διαφανεί ήδη ότι λαμβάνει διαστάσεις πλημμυρίδας από τις πρώτες μέρες του 2015. Είχε προειδοποιήσει για αυτό επισήμως η αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες και πολλές άλλες διεθνείς μη κυβερνητικές οργανώσεις. Το δρομολόγιο ήταν σαφές, περνούσε μέσα από την Ελλάδα κι αυτό διαφαίνονταν εξαρχής γιατί οι μετακινήσεις μέσω Ιταλίας ήταν λιγότερες από το ένα δέκατο των μετακινήσεων μέσω Ελλάδας. Αντί να αντιδράσει εγκαιρα και συγκροτημένα η κυβέρνηση Τσίπρα εδώ κι ένα χρόνο, τον χειμώνα και την άνοιξη του 2015 το πέρασε ρίχνοντας την τράπουλα για να δει τι πολιτική θα ακολουθήσει για τα μνημόνια. Το καλοκαίρι το πέρασε με το δημοψήφισμα, που θα μπορούσε να έχει ιστορική σημασία, αλλά το αποτέλεσμά του το πέταξε την επόμενη μέρα στο καλάθι των αχρήστων και με τις εκλογές μόνο και μόνο για να έχει μνημονιακή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ κι όχι με τους κεντρώους ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι. Μόνο το χειμώνα του 2016 ξύπνησε αλλά αυτή η αφύπνιση έγινε πολύ αργά, ανοργάνωτα και χωρίς ακόμα και σήμερα συγκροτημένες προτάσεις.

Κατά τη γνώμη μου η Ελλάδα θα πρέπει επειγόντως να κινηθεί στις παρακάτω κατευθύνσεις τόσο προς την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και προς τη διεθνή κοινότητα:

Πρώτο, να θέσει το αίτημα ώστε η συμφωνία για την κατάπαυση του πυρός στη Συρία που αποφασίσθηκε να συνοδευθεί εξαρχής με συγκεκριμένα μέτρα που θα αποσκοπούν στην ανακοπή της μαζικής εξόδου, όπως δημιουργία ασφαλών ζωνών διαβίωσης και προσωρινών κατασκηνώσεων στο εσωτερικό της χώρας, η ομαλή εξασφάλιση τροφής και υγειονομικής περίθαλψης, η ενίσχυση του αισθήματος ασφαλείας, η αναζωπύρωση της στοιχειώδους οικονομικής δραστηριότητας ώστε να αρχίσουν να ανοίγουν θέσεις εργασίας. Η μείωση του αριθμού των προσφύγων με την εκτόνωση των αιτιών επιτόπου έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία από τη δίκαιη κατανομή ενός ανεξέλεγκτου και ασυγκράτητου αριθμού εισερχομένων.

Δεύτερο, η προώθηση της ιδέας – που εκφράσθηκε κάποια στιγμή από την Μέρκελ, ναι από την Μέρκελ, κι όχι από την ελληνική κυβέρνηση – να οργανωθούν με ευρωπαϊκή οικονομική στήριξη στην Τουρκία και μάλιστα κοντά στις διόδους εισόδου στα νότια σύνορά της προσωρινά κέντρα εγκατάστασης, όπου θα γίνεται η καταγραφή των προσφύγων και μετά η οργανωμένη μετακίνησή τους κατευθείαν στους τόπους προορισμού, πχ αεροπορικά, που δεν απαιτεί την οδική μετακίνησή τους μέσω σειράς κρατών που τώρα διασχίζουν, από τα νότια Βαλκάνια μέχρι τις βαλτικές χώρες.

Τρίτο, η νόμιμη με βάση το διεθνές δίκαιο απαίτηση της Ελλάδας να εφαρμόσουν όλες η χώρες της Ε.Ε. τη Διεθνή Σύμβαση της Γενεύης του 1951 που προβλέπει την ελεύθερη μετακίνηση των προσφύγων και το Τροποποιητικό Πρωτόκολλο του 1967 που επέκτεινε την ιδιότητα του πρόσφυγα σε όλο τον κόσμο. Οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν υπογράψει τα σχετικά κείμενα και η στάση των κρατών των Δυτικών Βαλκανίων τα παραβιάζει κατάφωρα. Είναι εξευτελιστικό για την Ελλάδα να εφαρμόζει πειθήνια τις καταστροφικές για την κοινωνία και την οικονομία της εντολές των Βρυξελλών και την ίδια στιγμή μια σειρά μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να παραβιάζουν σχεδόν αδιαμαρτύρητα σε βάρος μας τις βασικές αρχές ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου σε ένα ανθρωπιστικό μάλιστα θέμα.

Τέταρτο, η απαίτηση για την εφαρμογή των ποσοστώσεων στην κατανομή των προσφύγων που θα κατανέμει το βάρος της μαζικής προσφυγικής παρουσίας σε όλα τα κράτη, ώστε να μη εμφανίζονται ακραία φαινόμενα χωρών – στρατοπέδων προσφύγων, όπως γίνεται με σήμερα με την Ελλάδα και έχει συμβεί σε ένα βαθμό σε προηγούμενες φάσεις με την Ιταλία ή την Μάλτα.

Πέμπτο, η άρνηση από την Ελλάδα στην εμπλοκή του ΝΑΤΟ στα ελληνοτουρκικά θαλάσσια σύνορα. Δεδομένου ότι για την Τουρκία σημεία της ελληνικής επικράτειας θεωρούνται γκρίζες ζώνες, η παρέμβαση του ΝΑΤΟ σε αυτή την ευαίσθητη περιοχή μπορεί να περιπλέξει το εθνικό με το προσφυγικό, που ήδη επηρεάζει το οικονομικό. Αν θέλει το ΝΑΤΟ να προσφέρει, μπράβο του, ας συμβάλλει με τις τεράστιες υποδομές του και τις οικονομικές του δυνατότητες στην κατασκευή οργανωμένων σταθμών προσωρινής παραμονής προσφύγων που έχουν ήδη φτάσει μέχρι την δυτική ακτή της Τουρκίας.

Τέλος, σε σχέση με τον ελληνικό λαό που δέχεται τις πιέσεις από την ανεξέλεγκτη ροή και συγκέντρωση των προσφύγων στην πατρίδα του, χρειάζεται να κρατήσουμε αυτές τις δύσκολες στιγμές νηφαλιότητα, ψυχραιμία, ανθρωπιστική διάθεση και προθυμία για αλληλεγγύη, που όντως ήδη εκφράζεται από το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας μας. Και μικρή υπομονή: το πρόβλημα στην Ελλάδα εξελίσσεται τόσο ακραία, που δεν είναι δυνατό να αργήσει να επιλυθεί.-

Με... άχυρα έκλεισαν νωρίς το πρωί της Πέμπτης οι αγρότες της Ξάνθης την Δ.Ο.Υ. της περιοχής, προχωρώντας σε κατάληψη του κτιρίου όπως αποφάσισε το συντονιστικό όργανο αγώνα. 

Οι αγρότες ξεκίνησαν με τα τρακτέρ τους λίγο πριν τις 6.00 το πρωί από το μπλόκο της Γέφυρας του Νέστου, όπου έχουν παρατάξει τα οχήματά τους εδώ και βδομάδες προχωρώντας σε αποκλεισμούς του δρόμου, με κατεύθυνση την Εφορία της Ξάνθης. 

Φτάνοντας εκεί και αφού στάθμευσαν τα τρακτέρ τους έξω από το κτίριο της Δ.Ο.Υ. τοποθέτησαν μπάλες από άχυρα στην είσοδο της Εφορίας προχωρώντας έτσι στην κατάληψη που είχαν προγραμματίσει. Όπως μάλιστα αποφασίστηκε κάτι αντίστοιχο θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή στο Διοικητήριο, της Περιφερειακής Ενότητας Ξάνθης και την Δευτέρα στο Τελωνείο. 

Ανοιχτός ο δρόμος! 

Σημειώνεται ότι την Πέμπτη, την Παρασκευή καθώς και την Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου, ημέρες κατά τις οποίες θα λάβουν χώρα οι καταλήψεις των δημοσίων κτηρίων στην Ξάνθη, η εθνική οδός Ξάνθης-Καβάλας στο ύψος της γέφυρας του Νέστου επί της Εγνατίας Οδού θα παραμείνει ανοιχτή. Το Σαββατοκύριακο, προγραμματίζεται ωριαίος αποκλεισμός του συγκεκριμένου σημείου από τις 12 έως τη 1 το μεσημέρι.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ, ΜΑΡΙΑΣ ΜΠΟΛΑΡΗ, ΠΑΝ. ΣΩΤΗΡΗ, ΠΑΝ. ΜΑΝΤΑ, ΔΗΜ. ΣΑΡΑΦΙΑΝΟΥ

Με συνέντευξη Τύπου δόθηκε στη δημοσιότητα και παρουσιάστηκε η Διακήρυξη της ΛΑ.Ε, ως σχέδιο που κατατίθεται για διάλογο και παρατηρήσεις στις επιτροπές της ΛΑ.Ε σε όλη την Ελλάδα και ευρύτερα στην κοινωνία, ενώ, όπως τόνισε και ο Παν. Λαφαζάνης, με αυτή τη διακήρυξη ως αφετηρίαη ΛΑ.Ε απευθύνεται για διάλογο και συνεργασία σε όλες τις αριστερές και αντιμνημονιακές δυνάμεις για τη συγκρότηση του ευρύτερου δυνατού αριστερού, ριζοσπαστικού, πατριωτικού, δημοκρατικούαντιμνημονιακού μετώπου.

Τη συνέντευξη έδωσαν ο Παν. Λαφαζάνης, επικεφαλής της ΛΑ.Ε κατα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου και της Γραμματείας της ΛΑ.Ε Μαρία Μπόλαρη, Παν. Σωτήρης, Παν. Μαντάς και Δημ. Σαραφιανός, ενώ τη συνέντευξη διεύθυνε ο Αλ. Καλύβης, υπεύθυνος Τύπου της ΛΑ.Ε.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ, ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ ΤΗΣ ΛΑ.Ε.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΒΑΠΟΡΑΚΙ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ Η ΦΩΦΗ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΡΧΗΓΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΠΡΟΕΟΡΤΙΟ ΓΙΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Σας καλημερίζω και σας ευχαριστούμε θερμά για την παρουσία σας.

Δίνουμε τη σημερινή συνέντευξη Τύπου προκειμένου να παρουσιάσουμε τη Διακήρυξη της Λαϊκής Ενότητας, την οποία διαμόρφωσε και ενέκρινε το Πολιτικό μας Συμβούλιο.

Ο τίτλος της Διακήρυξης μας αποδίδει πλήρως το επίκαιροπολιτικό μας στίγμα και τον άμεσο διακριτό πολιτικό στόχο της ΛΑ.Ε σε αυτήν την πολύ κρίσιμη συγκυρία.

Ο τίτλος της Διακήρυξης μας είναι: ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΡΑ! Και συνοδεύεται από τα τρία καίρια ερωτήματα που επιχειρεί να απαντήσει η Διακήρυξη:

• ΓΙΑ ΤΙ Ανατροπή και με ΠΟΙΟ περιεχόμενο και προσανατολισμό
  
  
• Με ΠΟΙΟΥΣ θα γίνει αυτή η Ανατροπή
  
  
• Και, βεβαίως, το ΠΩΣ θα γίνει η Ανατροπή
  
  

Κι όταν λέμε ΑΝΑΤΡΟΠΗ για άλλη μια φορά και με ακόμα μεγαλύτερη σαφήνεια και επάρκεια, αποσαφηνίστηκε ότι αναφερόμαστε σε μια δημοκρατική αντιμνημονιακή ανατροπή. Μια ανατροπή που θα ακυρώσει όλα τα μνημόνια και πρώτα απ’ όλα δεν θα εφαρμόσει και θα ακυρώσει το τρίτο καταστροφικό μνημόνιο.

Μια ανατροπή που θα απαλλάξει τη χώρα από τον μνημονιακό ζυγό στη βάση ενός σύγχρονουριζοσπαστικούπροοδευτικούπρογράμματος με ορίζοντα και προοπτική το σοσιαλισμό του 21^ου αιώνα.

Με την ευκαιρία θα ήθελα να τονίσω δύο πράγματα που έχουν μια ειδική σημασία.

Το ΠΡΩΤΟ είναι ότι η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ την οποία σας έχουμε διανείμει δεν είναι ένα κείμενο που είναι θέσφατο και δεν επιδέχεται συζήτησης, τροποποιήσεων και αλλαγών.

Αντιθέτως, τη ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ αυτή τη θέτουμε σε ανοικτό διάλογο τόσο με τις οργανώσεις και τα μέλη της ΛΑ.Ε. που θα την συζητήσουν πλατιά το επόμενο διάστημα, όσο και με τον κόσμο της Αριστεράς και όλη την κοινωνία.

Θέλουμε μέσα από αυτόν τον διάλογο με τα μέλη της ΛΑ.Ε και ευρύτερα την κοινωνία να επεξεργαστούμε συλλογικά, δημοκρατικά και πληρέστερα την ταυτότητα, την πολιτική και τις θέσεις μας.

Το ΔΕΥΤΕΡΟ που θα ήθελα να υπογραμμίσω είναι ότι η Διακήρυξη, που έχετε μπροστά σας, είναι άλλο ένα πρόσθετο θετικό βήμα διαλόγου στις επεξεργασίες της ΛΑ.Ε., μετά την Προγραμματική μας Διακήρυξη με την οποία κατεβήκαμε στις εκλογές.

Η σημερινή Διακήρυξη είναι και κάτι επιπρόσθετο. Είναι μια θετική συμβολή στην πορεία μας προς την Ιδρυτική Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΛΑ.Ε.

Φυσικά η Διακήρυξη αυτή ενώ βοηθά την πορεία προς την Πανελλαδική μας Συνδιάσκεψη, δεν υποκαθιστά τις ΘΈΣΕΙΣ που θα τεθούν προς συζήτηση για την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΛΑ.Ε και οι οποίες θα ολοκληρωθούν τις αμέσως επόμενες βδομάδες.

Στόχος και επιδίωξη μας είναι να κάνουμε την Πανελλαδική μας Συνδιάσκεψη μετά το Πάσχα μέσα στον Μάη.

Το ΤΡΙΤΟ σημαντικό που θα ήθελα να επισημάνω είναι ότι η Διακήρυξη μας απευθύνεται για συζήτηση όχι μόνο στο εσωτερικό της ΛΑ.Ε. και στην κοινωνία αλλά και σε όλες τις αριστερές ριζοσπαστικές προοδευτικές αντιμνημονιακές δυνάμεις.

Με βάση και αφετηρία τη Διακήρυξη μας κάνουμε πρόταση διαλόγου και συνεργασίας σε όλες τις αριστερές δυνάμεις και τις καλούμε να πρωτοστατήσουμε σε ένα ευρύ δημοκρατικό αντιμνημονιακό μέτωπο στη βάση ενός μεταβατικού προγράμματος σοσιαλιστικής προοπτικής.

Αυτή είναι η αποτελεσματικότερη και πιο επείγουσα επιλογή για να ανακόψουμε την καταστροφή που επελαύνει.

Καλούμε ειδικότερα το Κ.Κ.Ε. να εγκαταλείψει επί τέλους τις αντιενωτικές και διχαστικές λογικές στους λαϊκούς αγώνες και τον πόλεμο ενάντια στις άλλες αριστερές δυνάμεις, επιλογές που ευνοούν μόνο την κυβέρνηση και το μνημονιακό μπλοκ.

Αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως έχει καταντήσει, οδηγείται στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Η ανθεκτικότητα των υπερεθνικών ενώσεων δοκιμάζεται στις δυσκολίες και όχι στους ανέφελους καιρούς. Η Ευρωπαϊκή Ένωση μπροστά στη διπλή κρίση, οικονομική και προσφυγική, απόδειξε την αποτυχία της και ακολουθεί τροχιά παρακμής και άγριωνανταγωνισμών. Η Ελλάδα είναι το μεγάλο θύμα των σκληρών νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας και των ξενοφοβικών αντιλήψεων των περισσότερων κυβερνήσεων της Ε.Ε.

Η χώρα μας, με ευθύνη της Ε.Ε. και των παραδομένων εθελόδουλων κυβερνήσεων της, ζει έναν οικονομικό και κοινωνικόεφιάλτη και έχει μετατραπεί σε οικονομικό – κοινωνικό πειραματόζωο, ενώ τελευταία μετατρέπεται και σε ένα μεγάλο στρατόπεδοπροσφύγων και μεταναστών, με χώρες της Ευρώπης να έχουν βάλει ουσιαστικά την Ελλάδα σε καραντίνα.

Αυτήν την ώρα η χώρα μας δεν έχει καμία άλλη επιλογή από το να ακολουθήσειριζοσπαστικούς και τολμηρούς δρόμους, τους οποίους υποδεικνύει η Διακήρυξη μας.

Δεν είναι η Ελλάδα που χρειάζεται την Σένγκεν αλλά η Σένγκεν χρειάζεται την Ελλάδα για να επιβιώσει. Δεν είναι η Ελλάδα που χρειάζεται την Ευρωζώνη αλλά η Γερμανία είναι που τη χρειάζεται προκειμένου να διατηρεί σε οικονομικήυποδούλωση όλη την Ευρώπη και σε καθεστώς αποικίας τη χώρα μας. Η Ελλάδα πρέπει να ανατρέψει την μνημονιακή αιχμαλωσία και στη βάση ενός ριζοσπαστικούαντιμνημονιακούπρογράμματος και σχεδίου παραγωγικού μετασχηματισμού μεσοσιαλιστικό ορίζοντα,να φύγει αμέσως από την Ευρωζώνη και να συγκρουστεί με το κατεστημένο της Ε.Ε. και να προχωρήσει στη συγκρότηση σε νέες βάσεις εθνικού νομίσματος και εθνικής νομισματικής πολιτικής με αποκλειστικό προσανατολισμό την ανάπτυξη, την ρευστότητα με χαμηλά επιτόκια στην οικονομία, τις επενδύσεις, την απασχόληση και την κοινωνική πολιτική.

Αυτήν την ώρα δεν κυβερνάει η Αριστερά στη χώρα, όπως συνηθίζουν οι προπαγανδιστές να λένε, άλλα μια μεταλλαγμένη νεομνημονιακή κυβέρνηση, η οποία ξεπούλησε τις αρχές και τις ιδέες της αριστεράς. Απάντηση στο μεταλλαγμένο νεομνημονιακό ΣΥΡΙΖΑδεν αποτελεί ο κατ' εξοχήν εκφραστής των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, της διαπλοκής και του γερμανικού κατεστημένου Κυρ. Μητσοτάκης.

Ούτε απάντηση φυσικά αποτελεί μια οικουμενική μνημονιακή κυβέρνηση για την οποία γίνονται διεργασίες παρασκηνίου. Κανένας από το μνημονιακό μπλοκ δεν θέλει εκλογές. Θέλουν να μαγειρέψουν μία κυβέρνηση από την παρούσα Βουλή, προκειμένου να εφαρμοσθεί το τρίτο μνημόνιο. Θα αποτύχει, όμως, γρήγορα και οποιαδήποτε διευρυμένη κυβέρνηση ή οικουμενική κυβέρνηση. Γιατί τοθέμα για την χώραδεν είναι πόσοι περισσότεροι θα συγκεντρωθούν, προκειμένουνα εφαρμόσουν το τρίτο μνημόνιο. Το πρόβλημα για την χώρα είναι το ίδιο τομνημόνιο, είναι το το τρίτομνημόνιο, που πρέπει να μην εφαρμοστεί και να ακυρωθεί.

Κανένας από το μνημονιακό μπλοκ ούτε η κυβέρνηση ούτε η ΝΔ και ο Κυρ. Μητσοτάκης ούτε πολύ περισσότερο, τα ενδιάμεσα λεγόμενα κεντροαριστερά κόμματα όπως, το ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ και οι ΚΕΝΤΡΩΟΙ, θέλουν εκλογές. Τρέμουν τις εκλογές. Γιατί ξέρουν ότι αυτές οι εκλογές μπορούν να αποτελέσουν αφετηρία μίας ευρύτερης αντιμνημονιακής πολιτικής για τη χώρα. Τρέμουν και δεν θέλουν τις εκλογές.

Η μόνη που δεν φοβάται τις εκλογές είναι η ΛΑ.Ε. Αντίθετα, πιστεύουμε ότι με την ανάπτυξη των λαϊκών αγώνων και την λαϊκή ετυμηγορία μπορεί να γίνει αυτήν την ώρα ένα σημαντικότατο βήμα που θα ανοίξει το δρόμο σε ευρύτατη αντιμνημονική ανατροπή. Ένα σημαντικό βήμα που με την ενίσχυση της Λαϊκής Ενότητας, θα δημιουργήσει μία νέα δυναμική χιονοστιβάδα στη χώρα μας λαϊκής αντιμνημονικής ανατροπής.

Η ΛΑ.Ε πρωτοστατεί αυτήν την ώρα σε αυτήν την κατεύθυνση. Η ΛΑ.Εζητάει την στήριξη και την ενίσχυση από τον ελληνικό λαόγια να διαμορφωθεί ένα ευρύτατομέτωποαντιμνημονικήςανατροπής. Ένα ευρύτατο λαϊκό μέτωπο, αγώνων, για να μπορέσουμε να εφαρμόσουμε ένα καινούργιο δημοκρατικό, ριζοσπαστικόαντιμνημονιακόπρόγραμμα. Αυτός είναι ο αγώνας μας και πιστεύουμε ότι η διακήρυξη αυτή θα βοηθήσει πολύ θετικά σε αυτόν τον προσανατολισμό. Σας ευχαριστούμε πολύ.

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΑΝΑΓ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΣΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΒΑΠΟΡΑΚΙ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ Η ΦΩΦΗ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΡΧΗΓΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΠΡΟΕΟΡΤΙΟ ΓΙΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Ο Παναγ. Λαφαζάνης απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με τη δήλωση του Αλ. Τσίπρα να ασκήσει veto στην ΕΕ για το προσφυγικό, τόνισε:

«Ακούσαμε από τον Αλέξη Τσίπρα για το προσφυγικό, μετά από πρόταση και της κυρίας Γεννηματά, ότι θα συγκαλέσει συμβούλιο αρχηγών υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Εχουμε μερικά ερωτήματα για το συμβούλιο αρχηγών, αλλά εγώ θα ήθελα να κάνω και άλλου είδους αποτίμηση.

Νομίζω ότι η κυρία Γεννηματά στη συγκεκριμένη περίπτωση λειτούργησε λίγο πολύ ως πολιτικό βαποράκι για τον Αλέξη Τσίπρα, διότι αυτό το Συμβούλιο αρχηγών μπορεί να αποτελεί το προεόρτιο διεργασιών για να πάμε σε οικουμενική μνημονιακή κυβέρνηση, η οποία από κάθε άποψη είναι απαράδεκτη και θα προκαλέσει ακόμη πιο επικίνδυνες καταστάσεις, χωρίς να προσφέρει καμμιά απολύτως διέξοδο.

Το θέμα του Συμβουλίου είναι το προσφυγικό ζήτημα, αλλά οι προεκτάσεις αυτού του Συμβουλίου μπορεί να είναι άλλες και να συνδέονται με τις διεργασίες παρασκηνίου που βρίσκονται σε εξέλιξη για τη δημιουργία μιας οικουμενικής. Μιας οικουμενικής μνημονιακής κυβέρνησης για την οποία εργάζονται μετά πάθους από καιρό τώρα ο Βασίλης Λεβέντης, είναι ο μόνος ρόλος που έχει η Ένωση Κεντρώων στην πολιτική ζωή, να γίνει επιτέλους αυτή η οικουμενική κυβέρνηση, αλλά όπως είδατε ακολούθησαν και υποστηρίζουν μανιωδώς την οικουμενική μνημονιακή κυβέρνηση και η κυρία Γεννηματά και ο κ. Θεοδωράκης. Οι Τσίπρας, Μητσοτάκης παίζουν το ρόλο του «τραβάτε με και ας κλαίω». Και η διαπραγμάτευση, η οποία εξαλίσσεται στο παρασκήνιο, μάλλον σκοντάφτει στο πρόσωπο του πρωθυπουργού.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν θέλει να εγκαταλείψει με τίποτα την πρωθυπουργία, διότι φοβάται ότι θα περάσει στα πολιτικά αζήτητα και βεβαίως δεν είναι εύκολο για τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη να στηρίξει μια κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Αλ. Τσίπρα.

Ολα αυτά βεβαίως όπως καταλαβαίνετε δεν έχουν καμιά σχέση με τα προβλήματα της χώρας και τους ελληνικού λαού, τα οποία είναι απόρροια του 3ου μνημονίου.

Το βέτο για να κατοχυρώσει τα συμφέροντα της χώρας μας σε σχέση με το προσφυγικό έπρεπε να το θέσει ο Αλ. Τσίπρας στην προηγούμενη Σύνοδο της ΕΕ για να είναι δεσμευτική και με κυρώσεις η απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε σχέση με τα ανοικτά σύνορα. Επρεπε δηλαδή να βάλει το veto στο θέμα του Brexit που είναι πολύ ουσιαστικό και καυτό για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αυτό το βέτο έπρεπε να είχε τεθεί, επίσης, ακόμη πιο πριν και να είναι δεσμευτικό για τα ανοικτά σύνορα στην Ευρώπη και την αναλογική κατανομή προσφύγων και μεταναστών σε ευρωπαϊκές χώρες. Δεν έγινε και αυτό.

Τώρα ο Αλ. Τσίπρας λέει ότι προτίθεται να βάλει βέτο. Πρέπει να μας πει πού θα βάλει το βέτο. Σε ποια απόφαση θα μπει το βέτο.

Εμείς βεβαίως θέλουμε να υπερασπίσουμε με όλους τους δυνατούς τρόπους και με τη μέγιστη δυνατή έντασηκαι φυσικά με veto τα συμφέροντα της χώρας και τα συμφέροντα των προσφύγων, οι οποίοι είναι απαράδεκτο να στοιβάζονται υπό πολύ κακές συνθήκες στη χώρα μας. Αλλά πρέπει να δούμε στη συγκεκριμένη περίπτωση που θα μπει το βέτο και, εάν και εφόσον, αυτό το βέτο θα είναι αποτελεσματικό για την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων και να μην είναι μια κυβερνητική καρικατούρα βέτο ή μια κυβερνητικήτρακατρούκα, η οποία εκτοξεύεται για εσωτερικούς λόγους σκοπιμότητας.

Αλλωστε δεν έχουμε συνηθίσει αυτή την κυβέρνηση και τον Αλ. Τσίπρα να έρχεται σε σύγκρουση με το ευρωπαϊκό κατεστημένο.

Αντίθετα, η παλιά ρητορική του Τσίπρα έχει μετατραπεί σε μια στάση παρακολουθηματική του ευρωπαϊκού κατεστημένου, για να μην πω μια στάση παρατρεχάμενου της κυρίας Μέρκελ.

Η μετατροπή της Ελλάδας σε ένα μεγάλο στρατόπεδο προσφύγων και μεταναστών δεν ανταποκρίνεται στο συμφέρον της χώρας και του ελληνικού λαού αλλά ούτε και σε αυτά που πρέπει να γίνουν με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

του Άρη Χατζηστεφάνου

Σε «παγκόσμιο πόλεμο» εσωτερικής καύσης, έχει μετατραπεί τις τελευταίες εβδομάδες η σύγκρουση στη Συρία. Καθώς τουλάχιστον πέντε χώρες (ΗΠΑ, Ρωσία, Τουρκία, Ιράν, Σαουδική Αραβία) εμπλέκονται σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, στο στρατιωτικό σκέλος των εξελίξεων η μόνη ασφαλής πρόβλεψη είναι ότι ακόμη και ένα τυχαίο περιστατικό θα μπορούσε πλέον να πυροδοτήσει αλυσιδωτές αντιδράσεις με τρομακτικές συνέπειες σε περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο.

Καθώς γράφονταν αυτές οι γραμμές, η Γαλλία και οι ΗΠΑ ακύρωσαν στην πράξη την πρόταση ψηφίσματος που είχε καταθέσει η Ρωσία στα Ηνωμένα Έθνη για τον τερματισμό των χερσαίων επιχειρήσεων, που πραγματοποιεί η Τουρκία στα βόρεια σύνορα της Συρίας, και το σεβασμό της συριακής εδαφικής ακεραιότητας.

Η απόρριψη της ρωσικής πρότασης φέρνει ακόμη πιο κοντά το ενδεχόμενο έναρξης χερσαίων επιχειρήσεων εναντίον του Άσαντ γεγονός που θα δοκιμάσει και τα όρια της ρωσικής εμπλοκής στο πλευρό του καθεστώτος. Πολλές φορές στο παρελθόν η Μόσχα έχει αναγκαστεί να αναδιπλωθεί απέναντι στις αντιδράσεις της Δύσης εγκαταλείποντας συμμάχους της, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη Σερβία του Μιλόσεβιτς. Αυτή τη φορά όμως φαίνεται ότι ο Πούτιν έχει λάβει σαφείς εντολές από την οικονομική ελίτ της χώρας του να αποτρέψει τη μετατροπή της Συρίας σε απόλυτο προτεκτοράτο των ΗΠΑ – εξέλιξη που μεταξύ άλλων θα ανοίξει και νέους διαδρόμους για την μεταφορά ενεργειακών αποθεμάτων του Περσικού Κόλπου στην Ευρώπη. Οι γεωπολιτικές σκοπιμότητες μεταφράζονται ήδη σε φρικαλεότητες από την πλευρά όλων των εμπλεκομένων που απομακρύνονται από τον «πόλεμο δι’ αντιπροσώπων» που πραγματοποιούσαν μέχρι σήμερα και συμμετέχουν με δικές τους στρατιωτικές δυνάμεις. Την ώρα που ο Μπαράκ Ομπάμα καταδίκαζε τη ρωσική στρατιωτική εμπλοκή καταγγέλλοντας βομβαρδισμούς σχολείων και νοσοκομείων, αμερικανικά μαχητικά ισοπέδωναν έναν… φούρνο τη Βόρεια Συρία σκοτώνοντας τουλάχιστον 15 άτομα που είχαν σχηματίσει ουρά για να αγοράσουν λίγο ψωμί. Την ίδια ώρα η Τουρκία με πρόσχημα τη βομβιστική επίθεση στην Άγκυρα, την οποία αποδίδει στους Κούρδους μαχητές της βόρειας Συρίας, κλιμακώνει τις επιθέσεις με πυραύλους τύπου Χοκ – και όχι μόνο με όλμους, όπως έκανε το προηγούμενο διάστημα. Διεθνή μέσα ενημέρωσης αναφέρουν ότι η Τουρκία άνοιξε και πάλι τα συνοριακά της περάσματα για να εισέλθουν στη Συρία ακραίοι ισλαμιστές μαχητές με βαρύ οπλισμό που φτάνει ακόμη και τα άρματα μάχης. Παράλληλα η Δαμασκός καταγγέλλει ότι μαζί τους εισήλθαν και ομάδες ειδικών δυνάμεων του τουρκικού στρατού.
Από την πλευρά της η Σαουδική Αραβία, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ενίσχυση ομάδων που συνδέονται με την Αλ Κάιντα (και συναποτέλεσαν τον ISIS) φέρεται να επιστρέφει πιο δυναμικά στον παραδοσιακό της ρόλο επιταχύνοντας τον εξοπλισμό κάθε στρατιωτικής ομάδας που δηλώνει πρόθυμη να πολεμήσει τις δυνάμεις του Άσαντ. Πρόκειται για την πρακτική εφαρμογή της άτυπης συμμαχίας στην οποία είχαν συμφωνήσει εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο η Άγκυρα με το Ριάντ.

Θεωρητικά, η απόρριψη από την Ουάσιγκτον και το Παρίσι, του ρωσικού ψηφίσματος θα σήμαινε τη σφυρηλάτηση ενός ενιαίου μετώπου των «δυτικών» απέναντι στη Ρωσία με αιχμή του δόρατος τον τουρκικό στρατό. Το μίσος για τον Άσαντ όμως, δεν αποτελεί όπως φαίνεται επαρκή συγκολλητική ουσία για να διατηρήσει ένα ενιαίο μέτωπο των χωρών μελών του ΝΑΤΟ, που κινούνται με διαφορετικές ταχύτητες και από διαφορετικές διαδρομές για την επίτευξη του ίδιου στόχου. Η Άγκυρα εξοργίστηκε από την άρνηση της Ουάσιγκτον να εντάξει το κουρδικό YPG και το πολιτικό του σκέλος PYD στη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων. Ο φόβο της είναι πλέον ότι καθώς οι κουρδικές δυνάμεις ελέγχουν σχεδόν το 15% των εδαφών της Συρίας, οι ΗΠΑ θα ανεχθούν μια de facto κυριαρχία των Κούρδων της Συρίας στα βόρεια της χώρας στο πρότυπο των Κούρδων του βορείου Ιράκ. Η τηλεφωνική συνομιλία διάρκειας μιάμισης ώρας που είχε ο Μπαράκ Ομπάμα με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αντικατοπτρίζει πιθανότατα το χαμηλότερο σημείο στο οποίο έχουν βρεθεί οι σχέσεις των δυο χωρών εδώ και δεκαετίες. Η εποχή όπου η Ουάσιγκτον εργαζόταν χέρι – χέρι με την Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία στήνοντας ένα μέτωπο τζιχαντιστών απέναντι στη Δαμασκό (και κατ’ επέκταση την Τεχεράνη) ανήκει οριστικά στο παρελθόν. Τόσο η Τουρκία όσο και η Σαουδική Αραβία συνειδητοποιούν ότι μετά την προσέγγιση ΗΠΑ-Ιράν και την άρση του εμπορικού αποκλεισμού δεν αποτελούν πλέον τους αναντικατάστατους συμμάχους του αμερικανικού ιμπεριαλισμού την περιοχή. Η αντιπαράθεση με τη Ρωσία μπορεί να ενισχύσει και πάλι τους μεταξύ τους δεσμούς στο επόμενο διάστημα αλλά δεν μπορεί να καλύψει πλήρως το χάσμα που προέκυψε στις μεταξύ τους σχέσεις.

Η είδηση πάντως στην οποία ελάχιστοι έδωσαν σημασία ο τελευταίο διάστημα ήταν ο απολογισμός των εχθροπραξιών για το συριακό λαό. Ένας στους δέκα Σύρους είναι πλέον νεκρός και περίπου 11 εκατομμύρια ζουν σαν πρόσφυγες ή εσωτερικά εκτοπισμένοι. Η φτώχεια έφτασε πλέον το 85% του πληθυσμού και η ανεργία κινείται κοντά στο 60%. Εάν ο Τζορτζ Μπους έμεινε στην ιστορία ως ο άνθρωπος που ισοπέδωσε το Ιράκ, ο Μπαράκ Ομπάμα και οι ευρωπαίοι σύμμαχοι του θα μπορούν να υπερηφανεύονται ότι εξαφάνισαν τη Συρία.



από το prin

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Πολύ μακριά από τις υποσχέσεις που απλόχερα μοίραζε στους συμπατριώτες του, ο βρετανός πρωθυπουργός, χαρακτηρίζοντάς τις μάλιστα ως κόκκινες, απαραβίαστες γραμμές για την παραμονή της Μεγάλης Βρετανίας στην ΕΕ, βρίσκονται οι υποχωρήσεις που αναγκάστηκε να κάνει στο πλαίσιο της συνόδου Κορυφής της ΕΕ, που τελείωσε αργά το βράδυ της Παρασκευής.

Χαρακτηριστική είναι η υποχώρηση του απέναντι στο αίτημα περιορισμού των κοικοινοτικού κεκτημένου σε ό,τι αφορά τις παροχές που δικαιούνται οι μετανάστες και τα παιδιά τους, ακόμη κι αυτά που δε ζουν κοντά τους, αναδείχθηκαν χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπως η Πολωνία. Να σημειωθεί, κάτι που είναι ελάχιστα γνωστό, ότι αυτή τη στιγμή περίπου 100.000 παιδιά στην Πολωνία απολαμβάνουν κρατικών επιδομάτων από τους γονείς τους, που ζουν και εργάζονται εκτός των πολωνικών συνόρων. Η ίδια δηλαδή ομάδα χωρών που πιέζει για το σφράγισμα των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ στη συζήτηση για το προσφυγικό, όταν η συζήτηση πέρασε στη Μεγάλη Βρετανία επιτίθονταν εν σειρά στον Κάμερον που ήθελε κι αυτός να σηκώσει τα δικά του οικονομικά τείχη ζητώντας να εξαιρεθεί από την υποχρέωση χορήγησης επιδομάτων στους κοινοτικούς μετανάστες… Εξ ίσου μεγάλη σημασία στην ατζέντα των διαπραγματεύσεων που διήρκεσαν 30 ώρες είχαν τρία ακόμη θέματα, πέραν αυτών που σχετίζονται με τη διαφύλαξη της νεοφιλελεύθερης πολιτικής: Το πρώτο, και σημαντικότερο θέμα αφορά την εξαίρεση της βρετανικής χρηματοπιστωτικής βιομηχανίας από τους κανόνες ρύθμισης και εποπτείας που έχει επιβάλλει η ΕΕ. Παρότι η Γαλλία επέμενε μέχρι τέλος να μην υπάρξει καμιά εξαίρεση, στο τέλος ο Κάμερον εξασφάλισε τη δημιουργία μηχανισμών («φρένα κινδύνου») που θα ενεργοποιούνται όποτε τίθεται σε κίνδυνο η αυτονομία του Σίτι. Το δεύτερο θέμα των διαπραγματεύσεων αφορούσε τις συνθήκες της ΕΕ. Ο Κάμερον δεν ήθελε τίποτε λιγότερο, όπως δήλωνε, από την εκ βάθρων αλλαγή των συνθηκών έτσι ώστε οι εξαιρέσεις που αφορούν τη Μεγάλη Βρετανία να ενσωματωθούν στο πρωταρχικό δίκαιο.

Το αίτημά του έπεσε στο κενό, μετά τη σφοδρότατη αντίδραση χωρών όπως η Πορτογαλία και το Βέλγιο που επικαλέστηκαν τις χρονοβόρες κι απρόβλεπτες …πολιτικά διαδικασίες επικύρωσης που θα έπρεπε να δρομολογηθούν. Το τελευταίο θέμα στην ατζέντα των συζητήσεων σχετιζόταν με τη διασφάλιση της βρετανικής εθνικής ανεξαρτησίας, που αναμφίβολα θα κυριαρχήσει στην πολιτική αντιπαράθεση εν όψει του δημοψηφίσματος που κατά πάσα πιθανότητα θα διεξαχθεί στις 23 Ιουνίου. Στο κείμενο των συμπερασμάτων, το οποίο αποτελεί τη συμφωνία του Λονδίνου με την ΕΕ για να υπερασπιστεί την παραμονή της Αγγλίας στην ΕΕ, υπάρχει σαφής αναφορά στην «ειδική κατάσταση» και το δικαίωμα της Αγγλίας «να μη δεσμεύεται σε μελλοντική πολιτική ολοκλήρωση».

Προφανώς τα κυριαρχικά δικαιώματα δεν είναι για όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ…Πολύ μακριά από τις υποσχέσεις που απλόχερα μοίραζε στους συμπατριώτες του, ο βρετανός πρωθυπουργός, χαρακτηρίζοντάς τις μάλιστα ως κόκκινες, απαραβίαστες γραμμές για την παραμονή της Μεγάλης Βρετανίας στην ΕΕ, βρίσκονται οι υποχωρήσεις που αναγκάστηκε να κάνει στο πλαίσιο της συνόδου Κορυφής της ΕΕ, που τελείωσε αργά το βράδυ της Παρασκευής. Χαρακτηριστική είναι η υποχώρηση του απέναντι στο αίτημα περιορισμού των κοικοινοτικού κεκτημένου σε ό,τι αφορά τις παροχές που δικαιούνται οι μετανάστες και τα παιδιά τους, ακόμη κι αυτά που δε ζουν κοντά τους, αναδείχθηκαν χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπως η Πολωνία. Να σημειωθεί, κάτι που είναι ελάχιστα γνωστό, ότι αυτή τη στιγμή περίπου 100.000 παιδιά στην Πολωνία απολαμβάνουν κρατικών επιδομάτων από τους γονείς τους, που ζουν και εργάζονται εκτός των πολωνικών συνόρων. Η ίδια δηλαδή ομάδα χωρών που πιέζει για το σφράγισμα των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ στη συζήτηση για το προσφυγικό, όταν η συζήτηση πέρασε στη Μεγάλη Βρετανία επιτίθονταν εν σειρά στον Κάμερον που ήθελε κι αυτός να σηκώσει τα δικά του οικονομικά τείχη ζητώντας να εξαιρεθεί από την υποχρέωση χορήγησης επιδομάτων στους κοινοτικούς μετανάστες… Εξ ίσου μεγάλη σημασία στην ατζέντα των διαπραγματεύσεων που διήρκεσαν 30 ώρες είχαν τρία ακόμη θέματα, πέραν αυτών που σχετίζονται με τη διαφύλαξη της νεοφιλελεύθερης πολιτικής:

Το πρώτο, και σημαντικότερο θέμα αφορά την εξαίρεση της βρετανικής χρηματοπιστωτικής βιομηχανίας από τους κανόνες ρύθμισης και εποπτείας που έχει επιβάλλει η ΕΕ. Παρότι η Γαλλία επέμενε μέχρι τέλος να μην υπάρξει καμιά εξαίρεση, στο τέλος ο Κάμερον εξασφάλισε τη δημιουργία μηχανισμών («φρένα κινδύνου») που θα ενεργοποιούνται όποτε τίθεται σε κίνδυνο η αυτονομία του Σίτι. Το δεύτερο θέμα των διαπραγματεύσεων αφορούσε τις συνθήκες της ΕΕ. Ο Κάμερον δεν ήθελε τίποτε λιγότερο, όπως δήλωνε, από την εκ βάθρων αλλαγή των συνθηκών έτσι ώστε οι εξαιρέσεις που αφορούν τη Μεγάλη Βρετανία να ενσωματωθούν στο πρωταρχικό δίκαιο. Το αίτημά του έπεσε στο κενό, μετά τη σφοδρότατη αντίδραση χωρών όπως η Πορτογαλία και το Βέλγιο που επικαλέστηκαν τις χρονοβόρες κι απρόβλεπτες …πολιτικά διαδικασίες επικύρωσης που θα έπρεπε να δρομολογηθούν. Το τελευταίο θέμα στην ατζέντα των συζητήσεων σχετιζόταν με τη διασφάλιση της βρετανικής εθνικής ανεξαρτησίας, που αναμφίβολα θα κυριαρχήσει στην πολιτική αντιπαράθεση εν όψει του δημοψηφίσματος που κατά πάσα πιθανότητα θα διεξαχθεί στις 23 Ιουνίου. Στο κείμενο των συμπερασμάτων, το οποίο αποτελεί τη συμφωνία του Λονδίνου με την ΕΕ για να υπερασπιστεί την παραμονή της Αγγλίας στην ΕΕ, υπάρχει σαφής αναφορά στην «ειδική κατάσταση» και το δικαίωμα της Αγγλίας «να μη δεσμεύεται σε μελλοντική πολιτική ολοκλήρωση». Προφανώς τα κυριαρχικά δικαιώματα δεν είναι για όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ…



αναδημοσίευση από το prin

Νίκος Μπογιόπουλος

Η «εταιρεία» που κράτη – μέλη της (Αυστρία) πρωτοστατούν στο κλείσιμο των ελληνικών συνόρων και μετατρέπουν την Ελλάδα σε «Αλκατράζ» προσφύγων, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» που οι επίτροποί της και οι πρόεδροί της αναφωνούσαν «καλό κουράγιο Έλληνες» όταν με τις αποφάσεις τους βύθιζαν τον ελληνικό λαό στα Τάρταρα για να κλείσουν τις μαύρες τρύπες των γαλλογερμανικών και των ελληνικών τραπεζών, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» που δεν αναγνωρίζει την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας και που ταγοί της όπως ο Μάνφρεντ Βέμπερ, επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Ευρωκοινοβούλιο, σε συνέντευξη στην γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine Zeitung», δήλωνε ότι «στα ελληνοτουρκικά σύνορα διασφαλίζονται και τα γερμανικά σύνορα» και ότι «στην περίπτωση αυτή δεν ισχύει πλέον το επιχείρημα περί εθνικής κυριαρχίας», λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» που η ηγέτιδα δύναμή της, η Γερμανία, σε συνεννόηση με την Τουρκία, φέρνει το ΝΑΤΟ των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» που καθιστά τη θάλασσα της Ελλάδας σε υγρό νεκροταφείο για αμέτρητους «Αιλάν», τους οποίους πριν πνίξει στο Αιγαίο τους βομβαρδίζει στις χώρες τους, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» που οι μηχανισμοί της (ESM) επιβάλλουν την αέναη παρουσία του ΔΝΤ στην Ελλάδα (σσ: μόλις χτες ξεκίνησαν οι διαδικασίες για υπογραφή νέου Μνημονίου μεταξύ Ελλάδας – ΔΝΤ!), λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» υπό την επιτήρηση της οποίας η Ελλάδα, είτε με μπλε, είτε με πράσινους είτε με ροζ κυβερνώντες, ξεπουλάει τα τιμαλφή της δημόσιας περιουσίας προς δόξα «επενδυτών» και «κορακιών», λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» υπό την αξιολόγηση της οποίας 6 εκατομμύρια Έλληνες ζουν σε συνθήκες φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, 700.000 παιδιά σε καθεστώς επισιτιστικής ανασφάλειας, 1,5 εκατομμύριο Έλληνες στην ανεργία, 500.000 Έλληνες σε συνθήκες στεγαστικής ανασφάλειας και 2,5 εκατομμύρια συνταξιούχοι αναμένουν την χαριστική βολή του Ασφαλιστικού, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» υπό τους «θεσμούς» της οποίας πορεύεται η Ελλάδα των πλειστηριασμών, του ΕΝΦΙΑ, της μείωσης στο μισό του επιδόματος θέρμανσης, των εκατοντάδων χιλιάδων «λουκέτων», της μετανάστευσης των νέων παιδιών και της φοροληστείας, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» εντός της οποίας η Ελλάδα μετρά τους δείκτες της αγροτικής και βιομηχανικής της αποσάθρωσης, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» των Μνημονίων, της στυγνής λιτότητας, των 120 εκατομμυρίων φτωχών και των 30 εκατομμυρίων ανέργων, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» της ανακήρυξης τραπεζιτών στις θέσεις εκλεγμένων πρωθυπουργών, της αναβίωσης του φασισμού, της ανοικτής συνεργασίας με ναζιστές (Ουκρανία), της αναβίωσης πρακτικών «Νταχάου» όπως η κατάσχεση των τιμαλφών των προσφύγων, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι αυτή είναι η «μοίρα» της Ελλάδας μέσα στην ΕΕ από την εποχή του «ανήκομεν εις της Δύσιν» του Καραμανλή μέχρι τα «η θέση της Ελλάδας στην ΕΕ δεν αμφισβητείται» του Τσίπρα.

    Αλλά, μετά από όλα αυτά, γιατί «δεν αμφισβητείται»; Για λογαριασμό τίνος παρουσιάζουν σαν «αδιαμφισβήτητα» τα δεσμά που αλυσοδένουν τη χώρα  σ’ αυτή την «εταιρεία»; Για ποιού τα συμφέροντα το αστικό πολιτικό σύστημα και κάθε λογής μνημονιακός κολαούζος, άλλος ανοιχτά κι άλλος πιο συγκαλυμμένα, «σουσουδίζει»: «Μένουμε Ευρώπη».

    Είναι φανερό: Για να πιπιλίζουν το μυαλό του ελληνικού λαού, δεκαετίες τώρα κι από το πρωί μέχρι το βράδυ, υπέρ αυτής της αθλίας «εταιρείας», κάποια συμφέροντα εξυπηρετούνται. Είναι φανερό ότι κάποιοι από αυτή τη σχέση κερδίζουν.

    Προφανώς δεν είναι τα λαϊκά στρώματα που κερδίζουν. Αλλιώς δεν θα χρειαζόταν να υφίστανται ολημερίς την τρομοκρατία, τους εκβιασμούς, τις απειλές ότι έξω από την «εταιρεία» θα πάθουμε «καταστροφή».     

    Όμως, τα πάντα γύρω μας φωνάζουν ότι η καταστροφή είναι εδώ. Παρούσα. Απροσμέτρητη. Και ότι έχει τη σφραγίδα μιας «εταιρείας» που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Τα πάντα γύρω μας, από τον συνοριακό αποκλεισμό των προσφύγων μέχρι τον κοινωνικό αφανισμό των κατοίκων του τόπου μας, βοούν: Μετά από την εμπειρία 35 χρόνων παραμονής στην ΕΕ, η έξοδος από την ΕΕ, όχι με τους όρους του Σόιμπλε, αλλά με όρους ανατροπής όλου του συστήματος της κυριαρχίας των μονοπωλίων προκύπτει ως αναγκαία προϋπόθεση αναδημιουργίας της Ελλάδας προς όφελος του λαού της, της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της.

    Τα πάντα γύρω μας βοούν: Η συγκρότηση μιας Ελλάδας που τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο επίπεδο των διεθνών της σχέσεων η πυξίδα θα είναι το κοινό όφελος και όχι η υποταγή στο δίκιο του ισχυρού, περνάει από την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Ορισμένοι αντί στην παραπάνω θέση να αντιτείνουν πολιτικό αντίλογο, βαφτίζουν «ρεαλισμό» τον άλλοτε απροσχημάτιστο και άλλοτε ραφιναρισμένο ραγιαδισμό.

    Τι κάνουν; Λες και η τρισχιλιόχρονη Ιστορία αυτού του τόπου ξεκίνησε μόλις το 2002 έξω από το ΑΤΜ που οι Σημίτης – Παπαδήμος κουνούσαν το ευρώ, λες και πρόκειται για έγκλημα καθοσιώσεως να ζητάς την αποδέσμευση της Ελλάδας από το ευρωΚολοσσαίο, παίρνουν ύφος εισαγγελέα και μας εγκαλούν: «Δηλαδή, τι ζητάτε, να στραφεί ο λαός ενάντια στην ΕΕ αλλά και ενάντια στα πολιτικοοικονομικά της στηρίγματα εντός και εκτός Ελλάδας;». 

    Απαντάμε χωρίς φόβο και με πάθος: Μα, ναι! Ακριβώς αυτό λέμε!

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. 

Όταν παραβιάζεις τους κανόνες, τον κόκκινο σηματοδότη, το όριο ταχύτητας, το stop- όταν οδηγείς μεθυσμένος και μιλάς στο κινητό, μάλλον δεν δίνεις την εικόνα του ανθρώπου με καλές προθέσεις. Είσαι ένας δημόσιος κίνδυνος.  Από πότε η πολιτεία παραιτείται από την επιβολή κάποιας τιμωρίας σε παραβάτες ζωτικών κανόνων που προκάλεσαν το θάνατο ανθρώπων;
(κυρίως νέων σύμφωνα με τις στατιστικές).

……………………………………………………………………………..

Δημιουργείται το ερώτημα: γιατί αυτή η μεταχείριση δεν αφορά σε καμιά άλλη συμπεριφορά χαρακτηρισμένη από τον νόμο σαν παραβατική; Όλοι οι άλλοι  τρόποι ανθρωποκτονίας ακόμη και με την συνοδεία των σχετικών ελαφρυντικών «εν βρασμώ ψυχής», «φόνος λόγω ηθικής βλάβης» κ.λ.π. επισύρουν ανάλογες ποινές. Αλλά και οτιδήποτε άλλο χαρακτηρίζεται σαν έγκλημα από την Δικαιοσύνη επισύρει κάποια ποινή που ικανοποιεί το περίφημο «περί δικαίου αίσθημα» του κοινωνικού ανθρώπου.

Η ζωή ευτελίζεται όταν η αφαίρεση της, δεν είναι κολάσιμη.




ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ: ΕΔΩ



sostegr.wordpress.com
www.soste.gr